Dit zijn de woorden van kardinaal Toppo, aartsbisschop van Ranchi. Hij getuigt: ‘Mijn ouders waren straatarm. Ze konden lezen, noch schrijven. Ik heb alles aan uw missionarissen te danken. Dat is het mirakel van Vlaanderen!’
Pater Lievens was een durver! Deze Vlaamse jezuïet (Moorslede, 1856 – Leuven, 1893) nam het op voor de onderdrukte bevolking van het gebied Chotanagpur in India. Voor de oerbevolking was er geen plaats in het Hindi kastenstelsel. Ze werden dan ook beschouwd als kastelozen. Ze werden uitgebuit door de plaatselijke ‘landlords’, de grootgrondbezitters. India behoorde in die tijd tot het Britse imperium. Pater Lievens kende het Britse recht zeer goed en gaf de Adibasi raad hoe ze zich konden verdedigen tegen zoveel sociaal onrecht. Pater Lievens schreef ook tal van boekjes voor catechese in de plaatselijke talen zodat ze de bevrijdende boodschap van Jezus in hun eigen taal konden horen weerklinken. De onderdrukte adibasi-bevolking moet wellicht aangevoeld hebben dat pater Lievens de daad bij het woord voegde. Een massale bekeringsbeweging kwam op gang. Zijn mateloze inzet eiste echter een zware tol. Hij verneemt dat hij ’tering’ heeft, in die tijd een ongeneeslijke ziekte. Totaal uitgeput keert hij in 1892 naar België terug om uiteindelijk op 7 november 1893 in Leuven zijn sterven aan de Heer toe te vertrouwen. Hij is dan 37 jaar.
De graankorrel die in de aarde valt bracht echter veel vrucht voort. In het spoor van pater Lievens trokken tientallen Vlaamse missionarissen naar het gebied van Ranchi om er zijn werk verder te zetten. Een jonge kerk werd geboren, eerst geleid door Vlaamse paters, nu door de inlandse geestelijkheid. De jezuïeten zetten vooral in op onderwijs als hefboom voor ontvoogding en ontwikkeling van de plaatselijke oerbevolking. Zelfs Moeder Teresa getuigde ooit dat zij veel aan pater Lievens te danken heeft. Heel wat roepingen van de door haar gestichte ‘Missionaries of Charity’ komen precies uit de Lievensmissie.
Het aanvoelen dat pater Lievens een heilige is, heeft van meet af aan geleefd onder de bevolking van Chotanagpur. Ook bij ons werd pater Lievens niet vergeten. In 1929 werd een standbeeld opgericht op de markt te Moorslede. In 1956 werd een monument opgericht in de dreef van het Klein Seminarie van Roeselare, het instituut waar pater Lievens middelbaar onderwijs genoot. In 1993 werd het stoffelijk overschot naar India overgebracht en plechtig bijgezet in de kathedraal van Ranchi. Reeds lang had men er vanuit India op aangedrongen hun heilige thuis te kunnen verwelkomen. Sindsdien komen er elke dag mensen bij het graf bidden. Een belangrijk teken! In 2001 werd dan ook officieel het proces tot zaligverklaring opgestart. Ook in de Sint-Martinuskerk van Moorslede werd in 2006 een devotieruimte plechtig geopend met bijzetting van pater Lievens’ rechterhand. Ook hier komen mensen bidden op voorspraak van pater Lievens. Daarvan getuigt het intentieboek.
Mensen vragen wel eens hoe ver het nu staat met het proces tot zaligverklaring. Het proces zit nog steeds in zijn eerste diocesane fase. Het is echter van groot belang dat er niet overhaast en bijzonder zorgvuldig te werk wordt gegaan. Een tweede fase is de overhandiging van het dossier aan de congregatie voor de Heilligverklaringen te Rome die het dossier dat in ons bisdom werd voorbereid uiteindelijk zal beoordelen.
Mensen vragen bovendien wel eens welke zin een officiële zaligverklaring heeft. De zin kan als volgt geduid worden: het is een officiële bevestiging van een aanvoelen van het volk Gods. Wie ooit in Ranchi geweest is zal beamen dat een dergelijke officiële erkenning voor de mensen uit de Lievensmissie van bijzonder groot belang is. Bovendien sluit het aan bij een oude kerkelijke traditie dat de stichter van een kerkgemeenschap vaak in aanmerking komt voor een zalig- of heiligverklaring. Denken we maar aan de heiligen die onze streken hebben gekerstend (Sint-Elooi, Sint-Amand, Sint-Willibrord?). Pater Lievens kan ook ons blijven inspireren om te ijveren voor sociale rechtvaardigheid en om de boodschap van Jezus steeds te vertalen naar de tijd en de cultuur waarin men leeft. Ons bisdom heeft zich geëngageerd om het proces te behartigen omdat er in India daartoe onvoldoende expertise is.
Verschenen in het bisdomblad ‘Ministrando’, maart 2012